Bugün Öğretmenler Günü. Bizim günümüz. Ulu önderimiz Atatürk’ün elinde tebeşirle kara tahta başına geçtiği gün. Ulusumuzu gerilikten, karanlıktan, bilgisizlikten kurtaracak olan yeni harflerimizi öğrettiği gün.

Dünyada hiç bir önder yoktur ki Atatürk kadar öğretmenlik ile iigili söz söylesin. Mesleğimizin onurunu yükseltsin.

“Benim asıl anlatılacak yanım öğretmenliğimdir” diyerek öğretmenlik mesleğini yüceltir.  “Unutmayınız ki cumhurbaşkanı bile sınıfta öğretmenden sonra gelir” derken öğretmeni ve öğretmenliği doruklara taşır. En üst makamlara taşır. Günümüzde tokalaşmak için elini uzatan öğretmeni azarlayan yöneticileri görünce Atamızın büyüklüğüne  bir kez daha tanık oluyoruz.

“Dünyanın her tarafında öğretmenler, insan topluluğunun en özverili , en saygıdeğer ögeleridir” diyerek öğretmenin niteliklerini sıralar. Özverili olmak, en büyük erdemdir. Beklentisiz, çıkarsız topluma hizmet etmektir. Görevini en iyi biçimde yapmaktır. Bu nedenle toplumda  saygı görür.

Öğretmeni , öğretmenliği yücelten büyük insan, öğretmenlere görev ve sorumluluklarını da anımsatır:

“Yeni kuşaklar, en büyük cumhuriyetçilik dersini öğretmenlerden alacaktır” derken öğretmenlerden gençliği iyi yetiştirmesini bekler. Bu beklentisini bir başka özdeyişiyle destekler.  “Cumhuriyet, sizden fikri hür, vicdanı hür , irfanı hür kuşaklar ister” sözüyle özgür düşünen, soran , sorgulayan, haklarına sahip çıkan gençlerin yetişmesini ister.  Daha da ileri gider ve daha büyük sorumluluklar yükler öğretmenlerin omuzlarına:

” Ulusları kurtaranlar yalnız ve ancak öğretmenlerdir.”

Yanmış, yıkılmış bir toplumun küllerinden doğan genç Türkiye Cumhuriyeti, öğretmenlerin elleri üzerinde yükselecektir. Karanlığı öğretmenlerin yaydığı  ışıkla yenecek, ulusumuzu çağdaş uygarlık düzeyine öğretmenler taşıyacaktır.

Bunca ağır yükü öğretmenlerin omuzlarına yükleyen  Atamız, öğretmenlerimize her alanda sahip çıkmıştır. Bütçe görüşmelerinde ” öğretmen aylıkları, milletvekili aylıklarından düşük olmasın ” diyecek denli öğretmeni korumasını bilmiştir.

Gelelim günümüze. Bugün yine yaldızlı sözlerle öğretmenlerimiz övülecek ama ertesi günü söylenenlerin tümü unutulacaktır.

Öğretmenlerimiz, bugün maddi yetersizlikler içinde çırpınmaktadır. Geçim  sıkuntısı ve kaygısı içindedirler. Pek çoğu ikinci bir işte çalışmak zorundadırlar.

Eğitim politikalarının sürekli değişmesi, siyasi kadrolaşma ve artan baskılar yüzünden öğretmenlerimizin çoğu işyerinde mutsuzdurlar.

Liyakatsız yöneticiler yüzünden okula ayakları geri geri gitmekte, özgür ortamda çalışmadıkları için verimli olamamaktadırlar.

Angarya yaptıkları işler yüzünden ( kermesler, okullarda öğrencilerden para toplamalar vb. ) meslek saygınlığını ve meslek onurunu yitirmişlerdir.

Kadrolu, sözleşmeli, ücretli öğretmen gibi çeşitli gruplara ayrıldıkları  için iş güvencesinden yoksundurlar. Bu nedenle geleceğe güvenle bakamaz duruma düşürülmüşlerdir.

Öğretmenlerimizin , öğretmenler gününü mutluluk içinde kutlamaları, meslek onurunu yeniden kazanmaları için önerilerimiz şunlardır:

Öğretmen aylıkları , milletvekili aylıklarına denk olmalıdır.

Öğretim yılı başında ödenen “eğitime hazırlık ödeneği” yılda iki kez ödenmelidir.

Esnek ve kuralsuz çalışmalara son verilmelidir.

Öğretmenlerimize toplu sözleşme hakkı tanınmalıdır.

Öğretmenlik yasası çıkarılmalıdır.

Geçim sıkıntısı yaşamayan, toplum gözünde ” hiç olmazsa bir öğretmen olsun” gibi küçültücü ve aşağılayıcı durumdan çıkarılıp yeniden onurlu meslek haline getirilmelidir. Öğretmenlerimiz de giyim kuşamlarına özen göstermeli, kendilerini meslek formasyonu yönünden geliştirmeli ve toplum nazarında hak ettikleri gelmelidirler.

Öğretmenler günlerinin , öğretmen sorunlarının konuşulduğu günlerden çıkarılıl geleceğin eğitiminin  nasıl , mesleklerinin neler  olacağı vb. konularının konuşulduğu günlerin gelmesini dilerim. Okulsuz köy, öğretmensiz okul kalmadığı günlere kavuşmak özlemiyle tüm öğretmenlerimizin gününü kutlar; sağlıklı, huzurlu, demokratik, laik ve mutlu  yıllar dilerim.

Yolunuzu Atamızın ilkeleri ve aydınlığı  aydınlatsın.